ज्ञान

//दुरिताचे तिमिर जावो / विश्व स्वधर्मसुर्ये पाहो //


समजाविणे अंतासी गेले
शब्दांचे पांग फिटले
मन बुडी देऊन बसले
अर्थाच्या तळासी

ऐकणे आतून होई
नाद ॐकाराचा येई
पाहणे लयास जाई
चिदाकाशी

मुखा गोड मौन पडले
ह्रदयी प्रेम उचंबळले
आत्मविश्रांतीसी आले
स्वानंदफळ

देहबुद्धी स्वये विरे
आपपरभाव नुरे
विराटाची मुद्रा मुरे
एकत्वात

कल्लोळ

//दुरिताचे तिमिर जावो / विश्व स्वधर्मसुर्ये पाहो //


विठू माउलिये आलो काकुळती
घेई घेई पोटी झणी मज
तुजविण मज नाही कुणी त्राता
टेकवितो माथा तुझे पायी

तुज राम म्हणुनी गाऊ
महादेव म्हणू शिरावर घेऊ
की तुजपायी विट होऊ
कळेना मज सर्वथा

विषयाचे सुख नको म्हणताना
विषय तू कृष्णा झाला रसे
सृष्टीच्या पानोपानी राम कृष्ण वसे
दूर जाऊ कसे तुजपासुनी

गाढा तुझा लळा मजसी लागला
प्रगट तू झाला सगळीकडे
दर्शन तू देता उल्हास वाटला
प्रकाश दाटला नभांगणी

भूत भविष्य वर्तमान
आनंद कल्लोळ जीवन
अमृतमय राम कृष्ण
सर्वांठायी अखंड एकरस