कृष्ण म्हणे जी मी भावाचा भुकेला
भक्ताच्या प्रेमाला धाकुटे न म्हणे
त्याचा प्रतिपाळ करी आर्ति पुरवी
त्यासी मजमाजी मिळवी हाती धरुनी
भक्त जाय तेथे मी पाठीपोटी असे
पापण्यात डोळियाजैसे सांभाळी सदा
त्याची इच्छा माझे ब्रीद माझे कार्य त्याचे यश
मज एकावाचुन त्यासी अन्य कोणी नसे
त्याचे जीवन माझे चरित्र मी चैतन्य तो गात्र
त्याचे गोत्रकलत्र सारे मीच होई
तो अनन्य अव्यभिचारी भक्तीसी पात्र
आणि मी परतंत्र त्याचा चाकर होई
