नको जाऊ कोमेजुन
दोन घास घे खाऊन
ताट भरून पक्वान्न
आला खडाही चुकून
त्याला बाजुला सारून
घ्यावे गोड तू करून
देवा आणले रांधून
कसेबसे मी कष्टानं
नाही दिसत डोळ्यानं
परि भाव घे जाणून
रामा तुझ्याच सुखानं
तृप्त होई माझे मन
तुझ्या डोळ्यांच्या ज्योतीनं
जग जाते उजळून
जातो प्रकाश भरून
सा-या कोनाकोप-यानं
तुझ्या दिवाळी सणानं
फुले लख्ख तारांगण
।। राम कृष्ण हरि ।।
ॐ
